PostSpeaker is in 2016 ontwikkeld door content marketeer Peter Boots en software developer Satya van Heummen. Hoe is het idee ontstaan?
Peter: “Voor een van onze klanten zochten we naar een manier om je sociale bereik te vergroten zonder meteen te hoeven adverteren. Een van de beste manieren is om daarvoor je ambassadeurs in te zetten. In dit geval ging het om organisaties die dezelfde dienst leveren, maar het zouden ook fans, collega’s, leden, mede-organisatoren of andere belanghebbenden kunnen zijn. Oftewel, mensen en partijen die bereid zijn jouw content te delen.”
Peter vervolgt: “Dat delen valt in de praktijk echter niet mee. De bereidheid is er misschien wel, maar of men vergeet het, heeft het te druk of vindt het teveel gedoe. Met als gevolg dat je veel tijd kwijt bent om er elke keer weer achteraan te gaan en nooit weet hoe vaak een bericht gedeeld gaat worden.
Nu waren er wel tools op de markt waarmee je berichten automatisch op social media accounts van andere personen kon posten, zoals Hootsuite en Buffer, maar daar kleven twee belangrijke nadelen aan. Ten eerste ben je als ambassadeur de volledige controle kwijt. Je weet niet wat wanneer op welke van jouw accounts wordt gepost. Ten tweede zul je je logingegevens moeten delen. Stel dat je voor je organisatie wilt delen, dan moet je je LinkedIn logingegevens dus delen met je werkgever. Dat wil je niet.
We zochten iets waarmee een ambassadeur volledige controle houdt en dus weet wat er geliket en/of gedeeld gaat worden en wanneer. Bovendien moest hij de mogelijkheid houden een bericht toch niet te promoten of een comment toe te voegen. Ja, zo’n tool bestond natuurlijk nog niet. Toen hebben we hem zelf gemaakt.”
Satya vult aan: “Er zijn ook tools waarbij het delen niet automatisch gaat, maar waarbij je content klaarzet op één centrale plek en vervolgens je ambassadeurs (bijvoorbeeld medewerkers) vraagt om die content te delen. Maar waarom zou je het steeds vragen als je sowieso weet dat iemand wilt delen? Dat is alleen maar gedoe: je moet het steeds vragen en de ander moet dan elke keer zelf delen.
Wij hebben dat omgedraaid: men geeft één keer toestemming en deelt vervolgens ‘by default’ en automatisch. Door de optie in te bouwen dat een ingepland bericht bekeken kan worden en eventueel aangepast of geweigerd, is de moeite minimaal en de controle optimaal.”
